gençlerbirliği takımı dün, geçtiğimiz sene rize deplasmanındaki mucize dönüşünü yaptı diyebiliriz. o dönüş takıma ruh katmış, güven vermiş, hocaya olan inancı artırmış ve takımdaşlık duygusunun artmasına sebebiyet vermişti ki ikinci yarının en gözde takımlarından biri olmamızı sağlamıştı.
dünkü geri dönüş yine takımın mağlup duruma düştüğünde tepki verebileceğini hem bize hem futbolculara gösterdi.
maçın ilk 15 dakikası da kötü olmamamıza karşın ne yazık ki kalemizde iki gol gördük. bu bölümde osmanlıspor orta alanın kendi yarı kısmında ciddi bir alan daraltma ile bize pek nefes aldırtmadı ve topu ya geriye ya yana doğru açmamıza neden oldu ki bu durum takımın daha geniş alana yayılmasına sebebiyet verdi ve haliyle futbolcular arasındaki mesafe uzadı. iç kısımlara doğru attığımız bütün toplarda osmanlı bloku ısırgan bir hüvviyetle atağımızı geri püskürttü, bu bölümde topa tekrar sahip olduklarında ani hücumlar ile yarı sahamıza girip ciddi tehlikeler oluşturdular ve iki de gol attılar ki maçın başından sonun kadar aynı disiplide oynadılar.
rakibin bu disiplinini bozan ise ilk ahmet çalık ve selçuk'un daha ön alanda yaptıkları ve rakibin ani hücuma çıkmasını engelleyen tatlı sert savunmaları oldu.
rakibin göbeğindeki virüsü n'diaye ve mehmet güven bizim tıkır tıkır işleyen sistemimize sızdılar ve sağ kanat, sol kanat, defans bloku teker teker yemeye başladılar ki ibrahim hoca 30.dakikada restart yaptı.
bu dakikadan sonra orta alanda selçuk'un hırsı ve rakip virüslerle savaşımını solda aydın ile sağda serdar desteklediler.
açıkcası aydın değişikliğinde kondisyon yetersizliğinden dolayı çuvallayacağımızı düşünsem de hoca yine haklı çıktı.
ikinci yarı yine herşey istediğimiz gibi başlasa da golden sonra rölanti oyun anlayışı ve sahanın ağırlaşması futbolcularımızı biraz daha geriye yasladı.
2-0 dan geldiğimiz için osmanlı oyuncuları da skoru kollamaya çalışınca maçın sonucu iki tarafında milli maç arasına huzursuz girmesini engeller bir halde kaldı.
maçın ilk yarım saatinde yeni millilerimizin temkinli oyunu ile karşılaştık. ahmet oğuz ve irfan milli takım öncesi sakatlık yaşamamak için hafif oynayınca osmanlı daha diri kaldı.
özellikle milinkoviç değişikliği sonrası düzelen takım ve kenardan gelen uyarılar ile toparlanan kanatlarımızın oyunun sonucuna etki ettiğini gördük.
stancu'nun tek forvet olması fakat yine de topu ileri taşımak için zaman zaman kanatlara kayması hızlı hücumlarda ceza sahasında gol vuruşu yapacak adam eksikliğimize neden oluyor.
haliyle ters kanattan geçen sene d.campos'un yaptığı bindirmeleri yapacak birilerine ihtiyacımız var.
dün gece gerek serdar gerek aydın bu koşuları yapamadıkları (halleri kalmadı) için üç belki dördüncü golden olduk.
6.dakikadaki tezahüratlar her ne kadar gönlümüzden geçenleri dillendirse de gerçekçi olmak gerekirse ligimizde artık osmanlıspor gerçeği var. kimden ne destek alırlarsa alsınlar bu lige damga vuracak bir ekip oluşturdular.
dünün en güzel yanlarından biri stad çıkışındaki renkli dakikalardı diyebilirim.
umarım başarımız birliğimizi, birliğimiz nice başarılarımızı getirir...
Yorumunuzu göndermek için tıklayın...
Önceki Yorum
Sonraki Yorum
23 Nisan | |
2023: Ç. Rizespor (D) 3-5 | |
2022: Bandırmaspor 2-0 | |
2021: Ç. Rizespor 2-1 | |
2006: Denizlispor 3-3 | |
2005: Kayserispor 0-0 | |
2003: Trabzonspor 1-3 | |
1989: Çarşambaspor (D) 2-1 | |
1988: Fenerbahçe (D) 0-3 | |
1972: Trabzonspor 0-0 | |
1967: Vefa (D) 0-0 | |
* Skorlarda Gençlerbirliği evsahibi olarak gösterilmiştir. | |
Arama Yap |