gençlerbirliği takımının henüz tek forvet anlayışından vazgeçmemiş olması, kendi sahamızda ciddi puan kayıpları yaşamamıza neden olduğu gibi rakip olaak görebileceğimiz takımlarada katkıda bulunmamıza sebebiyet vermiştir.
mesut bakkal döneminde fazlaca eleştirdiğim korkak futbol ne yazık ki ümit özat döneminde de ısrarla devam etmektedir.
defans hatalarından, göte başa çarpan topların önümüzde kalmasından pozisyon bularak aldığımız puanlar da azımsanacak boyutta değildir.
futbolun felsefesi kazanmak ve kendisinin daha iyi olduğunu ispatlamak üzerinedir.
halbuki dönemimiz sistemleri skor odaklı günü kurtarma amaçı olmaya başlamış takımımızda bu yönde bir tarz benimsemiştir.
rakiplerinden tekmeler, tokatlar, yumruklar yiyip yıkılmamaya çalışan bir takım izlemek elbetteki utanç verici olabilir.
daha doğrusu elleri arkadan bağlanmış ve rakibe kontra yumruk vuramayacak durumda olmamız bana üzüntü veriyor.
yani sanki teknik ekipler ellerimizdeki ipleri çözse ve tek forvet anlayışından vazgeçip cesurca rakibin üzerine gitse hem tribünlerdeki tepkiler dinmeye başlayacak hem de rahat nefes almamız sağlanacak diye düşünüyorum.
rakip savurduğu yumruklardan yorulup düşecek hakemde nakavt kararı verecek diye zaman geçiriyoruz.
sadece sahadaki futbolcular değil saha dışındaki gençlerbirliklilerin de bir çoğu elleri arkadan bağlı yumruk yemeye devam etmektedir.
futbolcusundan taraftarına, basınından yöneticisine, elleri kolları bağlı ve devamlı yumruk yiyen bu kitlenin, daha fazla dayak yememesi, gerekirse ayakta kalması ve rövanşı daha sonraya bırakması gerektiğini düşünüyorum.
Yorumunuzu göndermek için tıklayın...
Önceki Yorum
Sonraki Yorum
26 Ocak | |
2018: Konyaspor 2-1 | |
2015: BeÅŸiktaÅŸ 0-2 | |
2013: Akhisar Belediyespor 1-0 | |
1986: Denizlispor (D) 0-2 | |
1985: Sarıyer (D) 1-1 | |
* Skorlarda Gençlerbirliği evsahibi olarak gösterilmiştir. | |
Arama Yap |